اولویت‌های پژوهشی مرکز تحقیقات زیست‌فناوری

۱. ایمنوتراپی (Immunotherapy)

ایمنوتراپی به بهره‌گیری از توان سیستم ایمنی بدن برای پیشگیری و درمان بیماری‌ها، به‌ویژه سرطان‌ها و عفونت‌های مزمن، می‌پردازد. این حوزه شامل توسعه آنتی‌بادی‌های مونوکلونال، سلول‌های T مهندسی‌شده، واکسن‌های درمانی و پلتفرم‌های ایمنوتراپی شخصی‌سازی‌شده است. هدف اصلی، طراحی درمان‌های هدفمند با کارایی بالا و عوارض جانبی کمتر در راستای پزشکی دقیق است.

۲. فناوری ارگانوئید و ارگانوئیدهای توموری (تومورویید)

فناوری ارگانوئید ابزاری نوین برای مدل‌سازی اندام‌ها و بیماری‌های انسانی در شرایط آزمایشگاهی است. با استفاده از سلول‌های بنیادی بیماران، ساختارهای سه‌بعدی مشابه بافت‌های واقعی ایجاد می‌شود که برای مطالعه مکانیسم بیماری‌ها، آزمون داروها و توسعه درمان‌های شخصی کاربرد دارند. ارگانوئیدهای توموری نیز به‌ویژه در تحقیقات سرطان و پیش‌بینی پاسخ به درمان اهمیت بالایی دارند.

۳. فناوری فاژتراپی (Phage Therapy)

فاژتراپی استفاده درمانی از باکتریوفاژها، ویروس‌های اختصاصی عفونی‌کننده باکتری‌ها، برای مقابله با عفونت‌های مقاوم به آنتی‌بیوتیک است. این رویکرد نوین به دلیل اختصاصیت بالا، ایمنی مناسب و قابلیت استفاده در پزشکی، دامپزشکی و صنایع غذایی، یکی از محورهای مهم تحقیقات کاربردی مرکز محسوب می‌شود. توسعه بانک فاژی بومی از دستاوردهای کلیدی این حوزه است.

۴. نانوبیوتکنولوژی (Nanobiotechnology)

نانوبیوتکنولوژی با تلفیق فناوری نانو و علوم زیستی، بستر توسعه داروهای هوشمند، نانوسنسورها و سامانه‌های تشخیصی پیشرفته را فراهم می‌کند. این فناوری امکان رهایش هدفمند دارو، تشخیص سریع بیماری‌ها و بهبود کارایی واکسن‌ها را فراهم ساخته و به عنوان ابزاری مؤثر در پزشکی دقیق و شخصی‌سازی‌شده شناخته می‌شود.

۵. فناوری آنزیمی (Enzyme Technology)

این فناوری بر شناسایی، تولید و مهندسی آنزیم‌ها برای کاربرد در پزشکی، صنعت و محیط زیست تمرکز دارد. آنزیم‌ها به عنوان کاتالیزورهای زیستی با کارایی بالا در فرآیندهای درمانی، تشخیصی و صنعتی به کار می‌روند. هدف از توسعه این فناوری، افزایش پایداری، کارایی و کاهش هزینه‌های تولید در راستای زیست‌فناوری پایدار است.

۶. مهندسی پروتئین و پپتید (Protein and Peptide Engineering)

در این حوزه، طراحی و بهینه‌سازی مولکول‌های زیستی برای کاربردهای درمانی و تشخیصی انجام می‌شود. هدف آن ایجاد پروتئین‌ها و پپتیدهای نوترکیب با عملکرد، پایداری و اختصاصیت بالا است. این فناوری نقشی کلیدی در توسعه داروهای نوین، سیستم‌های انتقال هدفمند و طراحی آنتی‌بادی‌های درمانی دارد.